ای فرزند هاشم!
پدران تو همگی بخشنده و گشاده دست بودند.
ای فرزند سخاوت و کرامت!
تو نیز احسان و بخشش را از آنان به ارث برده ای.
یا صاحب الزمان!
ما همیشه نیازمند بخشش و دِهِش توهستیم.
روزهای جمعه که روز ظهور تو خواهد بود،
نیازمند و محتاج،
بی پناه و بی یاور،
اما شادمان و امیدوار،
به در خانه لطف و احسان تو می آییم و می گوییم:
هم امروز، جمعه است؛
و جمعه روز توست؛
همان روزی که در آن، انتظار ظهور تو را داریم؛
همان روز که در آن فرج و گشایش برای مؤمنان را به دست تو آرزو می کنیم؛
همان روز که در آن، امید کشتن کافران را به شمشیر تو داریم.
مولای من!
در این روز من میهمان و پناهنده توام؛
مولای من!
تو نیز کریم و بخشنده ای هستی که فرزند کریمان و بخشندگانی.
تو از سوی خدا مأموریت داری که شیعیان- که نه همه درماندگان- را پناه دهی.
مرا نیز ضیافت کن و پناهم ده.
درود خدا بر تو و خاندان پاک تو باد.
ای نور دیده!
ما همیشه و در همه حال میهمان توایم.
ریزه خوار سفره احسانت هستیم.
ای سید!
سخت حاجتمندیم . دست نیاز به سوی تو گشوده ایم، ناامیدمان مکن.
ای سرور!
گرسنه ایم، گرسنه لطف تو،
از خوان احسان خویش بی بهره مان مگذار.
ای کریم!
تشنه ایم، تشنه محبت و دوستی تو،
از زلال محبت خویش سیرابمان کن.
ای عزیز!
برهنه ایم، برهنه لباس عزت و آبرو،
لباس عزت و عافیت به ما بپوشان.
ای آقا!
گرفتاریم، گرفتار کمان ابروی تو،
با نگاهی از سر رحم و مرّوت ما را از غم روزگار هجران برهان.
حاجیان کوی تو و زائران کعبه وجودت هستیم.
در دوران قحطی انسانیت و سختی دینداری آمده ایم.
سرگشته و آواره ایم، رحل اقامت کجا افکنیم؟
پناهمان ده.
اللهّم عجل لولیک الفرج
اگر او بیاید ...
جهان با فروغ جمال عالم آرایش منور گردد.
راهها امن شود.
ثروت به طور مساوی تقسیم گردد.
همه گنجها را استخراج نماید.
جهان در آسایش و آرامش بی نظیر قرار گیرد.
همگان از حکومتحضرتش خشنود باشند.
زمین برکاتش را خارج سازد.
پرچم اسلام بر فراز گیتی به اهتزار در آید.
امت اسلامی مجد و عظمت فوق العادهای پیدا کند.
حکومتهای جابرانه ریشه کن شوند.
شرق و غرب جهان به تسخیر آن حضرت در آید.
فرهنگ بشری به والاترین حد خود برسد.
جهان در ثروت و آبادانی غوطهور شود.
انسانها از رشد عقلانی برخوردار شوند.
همه بدعتهای جاهلی ریشه کن شود.
کینه توزی و دغلبازی رخت بر بندد.
امتیازهای طبقاتی از بین برود.
روابط انسانها بر اساس صفا و وفا استوار گردد.
نیاز همگان بر طرف شود و کسی حاضر به پذیرش زکات نباشد.
همگان در دل خود احساس بی نیازی کنند.
نشانی از شرک و کفر در روی زمین باقی نماند.
همه گردنکشان در برابر آن حضرت تسلیم شوند.
قلب مؤمن از فولاد استوارتر شود.
مردم آرزو کنند که ای کاش نیاکانشان زنده بودند و آن روز فرخنده را میدیدند.
عدالت در همهجا گسترده شود، احدی مورد ستم قرار نگیرد.
در روی زمین ویرانهای نمیماند، جز اینکه آباد گردد.
*مهدى موعود (عج) مظهر رحمت و قدرت و مظهر عدل الهى است.
* توسل و توجه و ارتباط قلبى با آن حضرت موجب عروج و رشد روحى و معنوى انسان مى شود.
* ایمان و اعتقاد به امام زمان مانع از تسلیم شدن است.
* نیمه شعبان، عید بسیار بزرگى است که جهان چشم انتظار مولود مبارک و معظم آن و بشریت تشنه رهبرى و هدایت اوست.
* وجود مقدس امام زمان وعده الهى و مصداق لطف خدا بر انسانیت و بشریت است.
* او مستوره و نمونه اى از اولیا و اصفیا و انبیا و برجسته ترین بندگان خداست.
* ملت ما باید روح انتظار را در خود زنده کنند.
* روز ولادت مهدى موعود (عج) حقیقتاً روز عید همه انسانهاى پاک و آزاده عالم است.
* امروزه وجود مقدس حضرت حجت (عج) در میان انسانهاى روى زمین منبع برکت علم، منبع درخشندگى، زیبایى و همه خیرات است.
* ما به زمان ظهور امام زمان (عج) این محبوب حقیقى انسانها نزدیک شده ایم زیرا معرفت ها پیشرفت کرده است.
* ان شاءالله همه این توفیق را پیدا کنیم که روزى در رکاب آن بزرگوار باشیم براى خدا تلاش و مجاهدت کنیم در مقابل چشم آن بزرگوار در راه خدا جانمان را از دست بدهیم و به فیض شهادت.
آری بهار با نسیمی از انتظار ، جمعه را تحفه آورده و منتظر ندبه خوانی است اما ...صورت جمعه را که نظاره می کنم گویی که سرخی آفتاب طلوعش محزون تر از همیشه نوید غمی عظما دارد ، گویی که افلاکیان صورت خود را سرخ کرده اند و مویه کنان هستند که آفتاب روز انتظار چنین سرخی اش کبود رنگ گشته... آری ندبه های امروزمان پر سوز تر از همیشه و ناله های فراقمان غمبارتر از گذشته هست چرا که ایام عزای محور آفرینش ، دختر رسالت ، همسر ولایت و مادر امامت است ...آری فاطمیه از راه رسیده است ... در این روزهای پر درد و آه در محضر منتقم صدیقه ی شهیده چنین نجوا می کنیم :